ქრისტიანული ფილოსოფია (ა)

უპირველეს ყოვლისა აღვნიშნავ, რომ ქრიტიანულ ფილოსოფიას საფუძველი პატრისტიკამ ჩაუყარა.

I საუკუნის  II ნახევარში გავცელება დაიწყო ქრისტიანობამ. ქრისტიანობა პირველად მონების რელიგიას, დაჩაგრულთა რელიგიურ პროტესტს , ხსნის სულიერ  იმედს წარმოადგენდა. მას ახასიათებდა შეგუება, ქედის მოხრა, შიში, დაცემა. ქრისტიანობაზე დიდი გავლენა მოახდინა  სტოიციზმა , ნეოპლატონიზმა.

ქრისტიანული ფილოსოფია არის თეოსოფია.

II-საუკუნის შუა წლებში ჩამოყალიბდა ეკლესია, რომელსაც სათავეში  ეპისკოპოსი ედგა. ამან ხელი შეუწყო ქრისტიანობის გამოცხადებას სახელმწიფო რელიგიად. ქრისტიანული რელიგიის დამცველად ქრისტიანული ფილოსოფია გამოდის.

ქრისტიანულ ფილოსოფიაში ერთმანეთს ებრძოდა 2 მიმართულება : რეალიზმი და ნომინალიზმი. ეს საკითხი, რის გამოც მიმდინარეობდა ამ ორ მიმართულებას შორის ბრძოლა იყო ზოგადისა და ერთეულის დამოკიდებულების საკითხი.

რეალიზმი _ ისეთი მიმართულებაა, რომელიც აღიარებს ზოგადის არსებობას ერთეული საგნების დამოუკიდებლად.

ნომინალიზმი_ კი უარყოფთა ზოგადის რეალურად არსებობას და ზოგადობის არსებობას მხოლოდ სახელს აწერდა.

ბრძოლამ რეალიზმსა და ნომინალიზმს შორის თეორიულად  დაანგრია  შუა საუკუნეების სთოლასტიკა. ფეოდალიზმის დაშლამ და  მის წიაღში კაპიტალისტური ურთიერთობების  განვითარებამ საფუძველი ჩაუყარა ახალი მსოფლმხედველობის წარმოშობას.